Od dwóch dni czuję się tak, jakby mi ktoś przyjebał z całej pary kijem bejsbolowym w tył głowy; do tego boli mnie gardło..
'Brak' staje się coraz gorszy do zniesienia..
Powoli trafia mnie szlag!
Ale przejdzie.. Jak zwykle.. Wciąż rytuna.......
Tęsknię...
P.S. Powoli staję się maniaczką Sapera.. Mam sentyment do tej gry..
Doczekałam sie wreszcie. Pętla inwigilacji zacisnęła się na mojej szyji tak, że ledwo mogę złapać oddech. Myślałam, że już bardziej nie może, ale jak widać myliłam się. Efekt? Chodzę jak w szwajcarskim zegarku, nie mam czasu podrapać się w tyłek. Pięknie, prawda? Byłoby idealnie, gdyby nie to, że nie jestem w stanie się na niczym skupić i każda próba zaczerpnięcia wiedzy okazuje sie kompletną stratą czasu.. Grunt jednak, że się staram, bo przecież nie chodzi o to, żeby sie nauczyć, ale żeby się uczyć, nie..?
Ehh.. Mój plan siedmiomiesięczny zaczyna się rozmywać. Coraz mniej nadzieji na wprowadzienie go w życie..
Nie dość, że nie mogę wyjść z wody, to jeszcze zostałam wepchnięta na samo dno i przytrzymana, żebym tylko nie wynużyła się i nie złapała odrobiny powietrza w płuca...
A pustka narasta z każdą minutą.. Tęsknota.. Ehh.. Czasem brakuje słów....
'And if I only could,
I'd make a deal with God,
And I'd get him to swap our places,
Be running up that road,
Be running up that hill,
Be running up that building,
If I only could, oh...'
Ze skrajności w skrajność, dzień po dniu.. Nie mam ochoty rozmawiać, nikogo widzieć.
Skryć się gdzieś i nie wychodzić. Znaleźć swoje miejsce, bezpieczne...
'Nie można się zamykać' - ale ja chcę.. Chociaż na chwilę zostać sama z sobą, ale nie tu. Tu zawsze jest ktoś.
Ukryć się przed policją myśli. Pójść do lasu. Ale nie tu.
Rozebrać się z wszystkich lęków, zmyć wszystkie wątpliwości.
Czekać tylko na jedną istotę...
Chyba nigdy nie zrozumiem istoty tego 'święta'... I dobrze mi z tym :)
'A hundred days have made me older
Since the last time that I saw your pretty face
A thousand lies have made me colder
And I don't think I can look at this the same
All the miles that separate
Disappear now when I'm dreamin' of your face
I'm here without you baby
But you're still on my lonely mind
I think about you baby and I dream about you all the time
I'm here without you baby
But you're still with me in my dreams
And tonight, there's only you and me..'
Każdy kolejny dzień dłuży się coraz bardziej, a jednocześnie nawet nie zauważam jak znikają gdzieś obok mnie.. Wszystko dzieje się gdzieś dalej, poza mną. A ja nawet na nie już nie patrzę, nie obserwuję jak dawniej. Zamknęłam się w pokoju usłanym marzeniami, wspomnieniami, snami i pragnieniami. Nie chcę wychodzić.. Wyjdę dopiero, jak będzie po wszystkim, kiedy przede mną będzie już tylko ta upragniona chwila. Nie, nie chwila, chciałabym, żeby to trwało nieprzerwanie.. Ehh.. A co mi tam, niech tak pozostanie. :)
A co do nauki, to mój dzień lenia przerodził się w 2 tygodnie lenia :) No może z małymi przerwami na uzupełnianie braków w lekturach szkolnych. Zastanawiam się, czemu mi się nie chciało ich czytać regularnie..? Biorę do ręki jedną, drugą i okazuje się, że mi sie podobają..: Czy ja nie mogłam sie obudzić wcześniej..? No tak, ale moje lenistwo jest jednak niezwyciężone i takie są tego skutki.. Ale jak pozbyć się umiłowanego lenia... Przecież to jak zbrodnia ;)